ژنرال هاینس گودریان,سریع و متوقف نشدنی

او در ۱۷ ژوئیه ۱۸۸۸ در شهر کلوم آلمان در جنوب منطقه دانزبگ متولد شد. او دانش آموخته مدرسه نظامی بود و پس از آن با درجه ستوان سومی در گردان دهم که تحت فرماندهی پدرش بود به خدمت مشغول شد. سپس با گذراندن دوره دانشکده جنگ در ۱۹۰۸ درجه ستوان دومی را دریافت نمود و دوباره به گردان پیشین خود پیوست. در ۱۹۱۳ گودریان با مارگارت گورن ازدواج کرد. آن‌ها دارای دو فرزند پسر شدند که هر دو نیز در جنگ جهانی اول در لشکرهای زرهی وارد نبرد شدند. تا قبل از وقوع جنگ جهانی دوم هاینز گودریان برای گذراندن دوره فرماندهی ستاد به آکادمی نظامی برلین فرستاده شد. در نوامبر ۱۹۱۴ به درجه ستوان یکمی ارتقا داده شد و مدتی بعد نیز سروان شد. در طول جنگ جهانی اول به واحدهای متعددی اعزام شد و پست‌های گوناگونی را عهده دار گردید و نبردهای وردن و مارن را نظاره کرد. طی یکی از نبردها موفق به دریافت مدال صلیب آهنین درجه یک گردید. در اوایل ۱۹۱۸ او نبرد سدان را مورد بررسی و بازبینی مجدد قرار داد و آنچنان توانایی خود را در حل مشکلات تاکتیکی با استفاده از عملیات‌های غیر متعارف به اثبات رساند که اساتیدش در دانشگاه جنگ تحت تاثیر قرار گرفتند و او برای ورود به ستاد کل ارتش توصیه نمودند.

گودریان بعد از جنگ اول جهانی در ارتش آلمان که بر اثر عهدنامه ورسای شمار سربازانش به یکصد هزار نفر کاهش پیدا کرده بود همچنان در ارتش باقی ماند. گودریان شروع به نوشتن مقالاتی در مورد واحد های موتوریزه کرد و در پی آن مامور تشکیل اولین واحد موتوریزه شد. این واحدهای موتوریزه ابتدا برای امور لجستیکی در جبهه به کار می‌رفتند عمده تجهیزات آن‌ها چند کامیون و خودرو و موتورسیکلت بود. در ۱۹۲۷ گودریان به درجه سرگردی رسید. در تمام این مدت او در تلاش برای یافتن و بدست آوردن و هرگونه وسیله نقلیه موتوری بود که بتوان از آن به عنوان خودروی رزمی در میدان جنگ استفاده کرد. تسلط او بر زبان‌های خارجی موجب ترجمه آثار استراتژیست و مورخ سروان لیدل هارت و نظریه پردازان جی اف سی فولر و همچنین نوشته به اندازه کافی جالب توجه آن زمان ناشناخته شارل دوگل که به اهمیت تانک در نبردهای نوین پی برده بود و از رهنمودهای ارائه شده توسط این کارشناسان بهره برد حرکت توسعه‌ای گودریان این بر پایه تئوری‌هایی نوشته شده بود. که بر اساس جنگ بدون پیاده نظام و متکی بر قدرت زره و سرعت مانور تانک‌ها و با پشتیبانی وسایل نقلیه زرهی و سربازان مکانیزه پی ریزی شده بود. در این مقالات تانک به عنوان عنصر اصلی میدان نبرد معرفی گردیده بود به خاطر شایستگی گودریان نیروی زرهی تبدیل به هسته اصلی قدرت ارتش آلمان در طول جنگ جهانی دوم گردید و با حمایت مناسب سپهبد فن زکت (به آلمانی: Seeckt) رئیس وقت ستاد ارتش آلمان نیروی زرهی به عنوان عنصر اصلی حمله برق آسا (Blitzkrieg) جایگاه مناسب خود را یافت.