افسانه ی هلوکاست

                                                      
وی در این خصوص می‌نویسد: در حقیقت این یک دروغ است که اتاق های گاز در اردوگاه آشویتز محلی برای کشتن یهودیان بوده است. ولی دروغ بزرگتری نیز وجود دارد و آن این است که گفته می شود اتاق های گاز موجود در این مکان بعد از جنگ جهانی ترمیم شده، یا اینکه این بنا نمونه‌ای شبیه اصل آن است که به خوبی ساخته نشده است و اینکه گفته می شود اتاقهای گاز بعد از جنگ جهانی دوم ساخته شده است یک دروغ خطرناک است. به اعتقاد فوریسون، اردوگاه آشویتز نزدیک بیمارستان نازی ها بوده است و تا آگوست 1943 از آن به عنوان محل نگهداری اجساد استفاده می شد. این مکان از سال 1944 به پناهگاهی برای بیمارستان نازی‌ها تبدیل شد که داخل آن یک اتاق جراحی نیز تعبیه شده بود.                                                              
بعد از جنگ تلاش های زیادی توسط کمونیست‌های لهستانی صورت گرفت تا این بنا را شبیه یک اتاق گاز کنند و نشان دهند مخصوص کشتار انسانها بوده است. این کار آنها اصلا شبیه بازسازی نیست بلکه بیشتر شبیه به یک ساخت و ساز جدید بر اساس تصوراتشان است.
پروفسور فوریسون در ادامه می‌افزاید: من این اطلاعات را در 19 مارس 1976 در آرشیو اردوگاه آشویتز با پیدا کردن یک سری نقشه بدست آوردم. نقشه‌هایی که هیچ موقع منتشر نشده بود، نقشه های دیگری مربوط به ساخت 4 کوره آدم سوزی دیگر در اردوگاه "بیرکناو وجود داشت. کوره های 2 و 3 دارای محلی برای نگهداری اجساد بودند، بدون اینکه سقف آنها دارای سوراخ و تهویه باشد. البته ممکن است در حال حاظر برخی از متخصصین در حال بررسی آن باشند. همانطور که من بارها گفته‌ام "مادامی که سوراخی در سقفها دیده نمی شود هولوکاستی نیز وجود ندارد"                                                                            
وی می‌افزاید: زمانی که ساختار و موقعیت قراگرفتن کوره های 4 و 5 را در نظر بگیریم متوجه می‌شویم، هیچکدام از آنها قابلیت تبدیل شدن به اتاق گاز را نداشته اند. زمانی که من با توجه به بررسی اردوگاه آشویتز یک گزارش 22 صفحه ای با عنوان "پیروزی تجدید نظر طلبان " آماده کردم مجبور شدم تا سال 1995برای انتشار آن صبر کنم و آن زمان بود که روزنامه نگار و مورخ فرانسوی " اریک کنان " (Eric Conan) بعد از بررسی های اینترنتی خود در باره آشویتز یک مقاله طولانی در یک هفته نامه معتبر فرانسوی منتشر کرد. وی در این مقاله که تحت عنوان "اتاق های گاز " نگاشته شد، اظهار می‌داشت: "همه چیز این اتاق ها ساختگی است."
کنان در این مقاله تاکید کرد: در اوخر دهه 70 "رابرت فوریسون " این بناهای دروغین را مشخص کرده بود ولی مسئولین این نمایشگاه از به رسمیت شناختن گفته های وی امتناع کردند.                                                                  
اریک کنان سعی کرد اظهارات متزلزل «کریستینا اولسکی» سرپرست موزه ملی آشویتز را منتشر کند. کریستینا اولکسی که جواب قانع کننده ای برای اذهان عمومی نداشت چنین پاسخ داد: در حال حاظر این مکان به همین صورت باقی می ماند و هیچ چیزی درباره جزئیات آن به بازدید کنندگان گفته نخواهد شد، به خاطر اینکه مسائل مربوط به آن بسیار پیچیده است. ولی بعدها فکری برای حل این مسئله خواهیم کرد.[آشویتز: یادگاری شیطان صفحه 68]
در سال 1995 دو نویسنده دیگر نیز به نام های  « رابرت جان ون پلت »و « دبورا دورک » به کمک هم با ارائه کاری مشترک با نام « آشویتز، 1270 تا به امروز » [انتشارات دانشگاه ییل] سعی کردند این دروغ را تکذیب کنند. آنها در توصیف اتاق های گاز آشویتز از کلماتی مانند "بعد از جنگ " "مبهم " "غضب " "درغگویی " و "اخبار کذب " استفاده کرده بودند.
"ریچارد ویلیامسون "، کشیش مسیحی که اخیرا طی مصاحبه‌ای تلویزیونی هولوکاست را زیر سئوال برده است، هم می گوید: اصلا چیزی به نام اتاق گاز نازی ها وجود خارجی نداشته است.                                                                                         
به اعتقاد فوریسون، برای اینکه بخواهیم خلاف گفته وی را ثابت کنیم کار دشواری نداریم. شما تنها کافیست چنین مکانی را به او نشان دهید. ولی مشکل این است که امروزه چنین اتاقی وجود ندارد و دلیل آن این است که اصلا چنین اتاق هایی در گذشته نیز وجود نداشته است. نه تنها در آشویتز بلکه در هیچ جای دیگر. من هیچ گاه جوابی برای خواسته ام نیافته ام " یا یک اتاق گاز نازی به من نشان بدهید یا حداقل شکل آن را برایم بکشید " من هنوز منتظرم و حالا ویلیامسون هم در انتظار است.
پروفسور فوریسون در انتها چنین نتیجه می گیرد :همانطور که شارون در اسرائیل به سوی مرگ می رود(در آن زمان شارون زنده بود)، دروغ بزرگ قرن بیستم نیز پایان عمر خود نزدیک می‌شود.                                                                                                
گفتنی است پروفسور رابرت فوریسون، به سال 1929 میلادی در فرانسه به دنیا آمده است. وی از سال 1974 تا 1999 استاد دانشکاه لیون فرانسه بوده است. او معتقد است افسانه اتاقهای گاز و نسل کشی یهودیان ساخته و پرداخته سازمانهای یهودی است که به دنبال اغراض کاملا سیاسی و اقتصادی چنین دست به افسانه سازی زده اند. پروفسور فوریسون خود می گوید: "من تا سال 1960 به واقعیت کشتار در اتاق های گاز اعتقاد داشتم. پس از مطالعه کتاب پل راسینیه دچار شک و تردید شدم. پس از چهارده سال تفکر شخصی و آنگاه چهار سال تحقیق خستگی ناپذیر اطمینان یافتم که با یک دروغ تاریخی مواجه هستم ... سالها به دنبال فقط یک بازمانده از بازماندگان جنگ بودم که به چشم خود اتاق های گاز را دیده باشد؛ بویژه به کثرت مدارک ادعایی در این مورد وقعی نمی گذاشت.به حتی یک مدرک و تنها یک مدرک راضی بودم؛ اما همین یک مدرک را نیافتم. درمقابل آنچه که یافتم تعداد بیشماری مدارک مجعول بود.                                                             
پروفسور فوریسن اولین بار در سال 1978 طی سلسله مقالاتی در نشریه لوموند درباره این موضوع به افشاگری پرداخت. او تاکنون چندیدن کتاب و مقاله معتبر و مستند در این خصوص تدوین و چاپ کرده است.از پروفسور فوریسون تا کنون آثار فراوانی به زبان فرانسه و انگلیسی منتشر شده است.                                                                                         
پروفسور فوریسون بعد از چاپ مقالات خود درروزنامه لوموند به اتهام تحریف عمدی تاریخ به دادگاه احضار شد. او تاکنون بارها و بارها به دادگاه رفته و همواره از سوی سازمانهای یهودی مورد حمله تبلیغاتی و فیزیکی قرار گرفته است. در فرانسه ای که ادعای آزادی اش گوش فلک را کر کرده است...!